சான்றோர் அமுதம்
இந்தியாவை நகரங்களில் அல்ல, அதன் கிராமங்களில் தான் காண வேண்டும் என்று நான் நம்புகிறேன். அதையே எண்ணற்ற தடவைகள் திரும்பத் திரும்பக் கூறி வந்திருக்கிறேன். ஏழை மக்களுக்கு உணவும் உடையும் போதுமான அளவுக்குக் கிடைக்கிறதா என்றும், வெய்யிலிலும் மழையிலும் ஒதுங்க ஒரு கூரையாவது உண்டா என்றும் நாம் ஒருபோதும் நின்று விசாரித்ததில்லை.
இந்தச் சீரழிவை எவ்வாறு தடுத்து நிறுத்துவது? எல்லோரும் இன்னலின்றி வாழக்கூடிய அளவுக்கு இந்திய கிராமங்களை உருவாக்குவதே நாட்டை நேசிக்கும் அனைவருடைய பணி.
-மகாத்மா காந்தி
(நன்றி: எண்ணங்களின் சங்கமம் - 2008; பக்:250 )
நண்பரும் ஓவியருமான, 'எண்ணங்களின் சங்கமம்' அமைப்பின் நிறுவனர்
திரு. ஜெ. பிரபாகர் அவர்களுக்கு இது சமர்ப்பணம்.
.
அதைவிட வேகமாக
சுழன்றுவிட்டது காலம்.
இருபது வருட இடைவெளியில்
சொந்த ஊர் திரும்பினால்,
சந்தைப்பேட்டை
பேருந்து நிலையமாகி இருந்தது.
நிழல் கனிந்த மரங்கள்
இருந்த இடங்களில்
தார்த்தளம்.
சுங்கவசூல் மேடைக்கு பதிலாய்
கட்டணக் கழிப்பிடம்.
சந்தையின் ஒரு கோடியில்
தினசரி மார்க்கெட்டில்
வியாபாரிகள் மட்டும்
சுறுசுறுப்பு.
பேருந்து நிலைய வளாக
தேநீர்க்கடையில்
அடுமனைப் பலகாரங்களின்
அணிவகுப்பு.
தேநீர் ஆற்றியவரை
எங்கோ பார்த்த ஞாபகம் -
கிருதா மீசை நரைத்த
அதே சுங்கவசூல்தாரர்.
சந்தை எதிரில் புதிதாக உருவான
டிபார்ட்மென்டல் ஸ்டோர்.
அதன் முன்புறம்
இருசக்கர வாகனங்கள்.
பேருந்து நிலைய வளாகத்தில்
பல கடைகள்; பல மனிதர்கள்.
கிராமம் மாறிவிட்டது;
சந்தை காணாமல் போய்விட்டது.
எங்கிருந்தோ அண்டங்காக்கை
மதிய வேளையில்
ஈனசுரத்தில் கரைகிறது.
தூரத்தில் கழுதை
மேய்ந்து கொண்டிருக்கிறது.
கழுதையையும் காகத்தையும் காண
மனம் பாரமாகி விட்டது.
நன்றி: சுதேசி செய்தி (மார்ச்-2010)
.
அன்பிற்கும் உண்டோ அடைக்கும் தாழ்? ஆர்வலர்
புன்கண்ணீர் பூசல் தரும்
-திருவள்ளுவர்
(அன்புடைமை -71)
ஓணான்
பார்வை
முதுகுச் செதில்களை சிலுப்பியபடி
.
பழையன கழிதலும்...
